ABSOLWENTKI EDYCJI JESIEŃ 2014

Od trzech lat wymyślam retro majtki i halki, to mój sposób na pokazanie mojej osobowości, zainteresowań i marzeń. Do Latającej Szkoły zgłosiłam się w momencie, kiedy miałam już pomysł na biznes. Wiedziałam, że chcę zajmować się bielizną, ale miałam wątpliwości jak w takim pomyśle zmieścić nie tylko biznes plan, ale też stare psy. Bo ja mam bzika na punkcie starych psów, pomagam im od kilku lat, a moja firma miała być połączeniem biznesu z konkretną działalnością charytatywną. Nie było łatwo, ale w Szkole uwierzyłam, że idę w dobrym kierunku. W efekcie retro psy stały się moim znakiem rozpoznawczym na tle innych firm bieliźniarskich, a ja wreszcie czuję, że robię coś wartościowego. Po trzech intensywnych miesiącach zajęć black ribbon lingerie zupełnie się zmieniło. Wygląda lepiej dzięki liftingowi strony, który zrobiłam po zajęciach z marketingu bezinwazyjnego i podstaw tworzenia stron www. Mówi moim językiem, dzięki ćwiczeniom z copywritingu. I na koniec – w Szkole narodził się pomysł na newsletter, który pozwolił mi wrócić do zarzucownego na wiele lat pisania. Podsumowując: psy w majtkach, jest dobrze.

BYŁAM mamą na pełny etat. Oczywiście, mamą jestem nadal i ZAWSZE nią będę, ale moje dwie cudowne córki są już wystarczająco duże i mądre, aby zadbać o siebie same. PRZED, byciem mamą’ byłam ‚kobietą korporacyjną’, lecz to prawdopodobnie nie jest informacja, która szczególnie by Was  zainteresowała.

TERAZ jestem HAFCIARKĄ MINIMALISTKĄ. To określenie przyszło do mnie na zajęciach Szkoły i idealnie oddaje ducha tego, co robię. Zawsze byłam zwolenniczką umiaru i lubiłam iść trochę pod prąd. Moje wzory do przenoszenia na kanwę to w większości proste linie –  minimalistyczne w wyrazie i trochę na przekór utartym szlakom. Do realizowania ich wykorzystuję bardzo starą technikę tkacką zwaną haftem gobelinowym. Nieco konserwatywną, sięgającą swoimi korzeniami aż  czasów Starożytnego Egiptu. I tak udało mi się, mam nadzieję, połączyć stare z nowym, bogatą tradycję z minimalistyczną nowoczesnością, a przy okazji ‘puścić lekkie oko’ do historii.

Już przed przyjściem do Szkoły moje prace – poduszki, torby i charakterystyczne lalki Strongmeny podbijały wiele serc, zostały pokazane na wystawie w Nowym Jorku. Ale nie oznaczało to, że mogłam traktować haft jako źródło zarobku. Dziś, dzięki zmianie strategii, poszerzyłam zakres swojej działalności. Dziś, oprócz gotowych lalek, które w międzyczasie stały się kultowe, można u mnie również nabyć zestawy do nauki haftu oraz przyjść na warsztaty nauki haftu gobelinowego, które są również wyciszająca podróżą wgłąb siebie. Haft to nie tylko technika rękodzielnicza. Haft to również swoista medytacja. Długie godziny spędzane sam na sam z igłą i kanwą dają możliwość porozmawiania ze sobą, wyciszenia.

Co dała mi Latająca Szkoła? Wiarę, że warto, że wręcz TRZEBA robić swoje i nie wolno porzucać marzeń. Możliwość poznania cudownych, inspirujących kobiet. Gdyby nie to, że już jestem absolwentką Latającej Szkoły, zapisałabym się natychmiast na kolejną edycję!

Mam na imię Iza i przez ostatnie kilka lat robiłam różne rzeczy. Pracowałam za biurkiem i między ludźmi, z cyferkami i obcymi słowami, w Polsce i w podróży, ale postronni twierdzili, że najlepiej wychodziło mi zarządzanie taborem kolejowym. Codziennie wieczorem szukałam zaginionych lokomotyw, wkładałam wagony do plastikowych pojemników, dokładałam do nich tory i mosty. Praca, wydawać by się mogło, niezbyt ciekawa, ale przynosiła mi niezwykłe uznanie szefa – mojego małego synka. Zazdrościłam mu tej iskierki zadowolenia w oczach, tego wielkiego zachwytu nad prostymi rzeczami. Moim marzeniem było dostrzec podobne emocje u siebie i u innych.

Znalazłam się w Latającej Szkole, żeby przestać być wzorowym zarządcą taborem i zająć się tym, co zięby umieją robić najlepiej – czyli latać. Podczas zajęć w szkole powstał mój blog www.finchathome.pl. Finch po angielsku to właśnie “zięba”. Odkryłam, że jestem posiadaczką największego na świecie magazynu pięknych wnętrz i przedmiotów. Znajdował się on w mojej wyobraźni, a że powoli brakowało już w niej miejsca, postanowiłam zrobić małą przeprowadzkę do realnego świata. Mierząc pomieszczenia, rysując meble, dobierając kolory i zszywając tkaniny obserwowałam, jak stylizacja i projektowanie wnętrz staje się nie tylko moją pasją, ale przede wszystkim magicznym sposobem na wywołanie  radości.

Założyłam tego bloga, bo uwielbiam się dzielić. Dotrzymując mi kroku przekonasz się, że doceniam ironię włoskiego designu, podziwiam skandynawską prostotę i ponadczasowość amerykańskiego modern classic. Zaglądaj do mnie często i daj się zainspirować! Blog to pierwszy krok do mojego wnętrzarskiego biznesu, który strategicznie, krok po kroku, będę rozwijać.

Nazywam się Justyna Makulec. Teraz zajmuję się głównie, właściwie można powiedzieć, że wyłącznie 😉 moją dwuletnią córką Hanką, czego dowodem jest fakt, że nie znalazłam aktualnego zdjęcia, na którym jestem bez niej 🙂 Do Latającej Szkoły trafiłam kilka dni po otrzymaniu wypowiedzenia, które zakończyło moją wieloletnią karierę szefowej hurtowni kwiatów. Pojechałam do Krakowa z… właściwe trudno mi teraz przywołać ten początkowy koncept, bo Szkoła była procesem jego ewolucji.

Był to zarys projektu otwarcia w Łodzi przestrzeni przyjaznej rodzicom i ich dzieciom, miejsca, w którym dzieci nie przeszkadzają, a dorośli nie muszą udawać dzieci. Bardziej nawet impuls niż zarys, czy może bardziej potrzeba zrobienia czegoś. Szkoła miała mi odpowiedzieć na pytanie – czy to się da zrobić, jak, i czy ja naprawdę tego chcę.

Przeglądam notatki, żeby opowiedzieć Wam, co dostałam w Latającej Szkole… WordPress, Mailchimp, kalkulacja kosztów i zysków, co mogę sprzedać i za ile, jak znaleźć klienta, który za to zapłaci, jak radzić sobie z przeszkodami na drodze, jak dobrze wypaść przed kamerą, jak sprawić, żeby Wyborcza o mnie napisała. Sporo tego. Do tego, jak już wspomniałam, ten początkowy impuls nabrał kształtów i kolorów, zmieniał się. Jednak dwóch najważniejszych rzeczy, które z tej Szkoły mam, notatki nie zawierają. Po pierwsze wejście do strumienia. Energii. Pewności. Flow. Na trzy miesiące stałam się osobą, która nie ma wątpliwości, że MOŻNA. Że trzeba tylko zaplanować i sprawdzić jak. Ten strumień to Dziewczyny, które tworzą naszą grupę. I to jest chyba najważniejsze. Niezwykłe kobiety, każda ze swoim projektem, swoją wiedzą, doświadczeniem, wrażliwością. W tej grupie można bez końca  patrzeć na ludzi i się nimi zachwycać. Oraz przeglądać się w nich, widzieć dzięki nim lepiej samą siebie. Wszystkie podarowałyśmy sobie wzajemnie mnóstwo czasu, uwagi i wsparcia. To jest dla mnie największa, nieoceniona wartość Szkoły.

Dziękuję za uwagę.

Pragnę by moje kompozycje ślubne mogły pokazać cząstkę  Tych dla, których je tworzę – Ich  hobby, miejsca, które kochają, pasje, kolory.

„Jestem kreatorem przestrzeni, nadaję kolor i wpuszczam światło” Tak brzmi motto mojej pracowni, w której projektuję i wykonuję witraże. Pracownia ta nazywa się „Blue Moon Glass”. Tworzę prace, które w swoim zamierzeniu mają nadać szczególny charakter i nastrój wnętrzom, do których są projektowane.

Witrażem i szkłem artystycznym zajmuję się od paru lat i od dłuższego czasu myślałam żeby zacząć się z tego utrzymywać.

Dzięki Latającej Szkole dowiedziałam się, że robiąc to co się kocha można nie tylko zarobić na swoje utrzymanie ale mieć z tego pełną satysfakcję finansową. Kluczową sprawą w tym procesie okazała się umiejętność pokonywania własnych ograniczeń, przede wszystkim tych mentalnych. Tego nauczyłam się podczas kursów. Bardzo zgrana praca zespołowa pomogła mi również dookreślić i nazwać moją twórczą działalność, pokonać lęki i przejść ze sfery wyobrażeń do realnych działań. Bardzo się z tego wszystkiego cieszę. Latająca Szkoła to był świetnie i produktywnie spędzony czas.